ببینم آن رخ زیبای دلگشای تو را؟

ببوسم آن سر و چشمان دل ربای تو را

ببوسم آنلب شیرین جان فزای تو را

که غرق بوسه کنم باز دست و پای تو را

که خالی از تو ببینم شبی سرای تو را

مگر صبا برساند به من هوای تو را

که هیچ کس نتواند گرفت جای تو را

که هم عطای تو را دید و هم لقای تو را

زمانه نیز چه بد می دهد سزای تو را

کنار سفره ی نان و پنیر و چای تو را

که سایه ی تو به سر می برد وفای تو را