مرگ در هر حالتی تلخ است

اما من

دوستتر دارم که چون از ره در آید مرگ

درشبی آرام چون شمعی شوم خاموش

لیک مرگ دیگری هم هست

دردناک اما شگرف و سرکش و مغرور

مرگ مردان مرگ در میدان

با تپیدن های طبل و شیون شیپور

با صفیر تیر و برق تشنه شمشیر

غرقه در خون پیکری افتاده در زیر سم اسبان

وه چه شیرین است

رنج بردن

پا فشردن

در ره یک آرزو مردانه مردن

وندر امید بزرگ خویش

با سرود زندگی بر لب

جان سپردن

آه اگر باید

زندگانی را به خون خویش رنگ آرزو بخشید

و به خون خویش نقش صورت دلخواه زد بر پرده امید

من به جان و دل پذیرا میشوم این مرگ خونین را