بانـــــوی اساطیر غـــــزل های من اینست

گفتم كــــه سرانجـــام بـــه دریـــا بزنم دل

من رود نیاسودنــم و بودن و تا وصــل

هر جا كه تویی مركز تصویر من آنجاست

گیرم كه بهشتم به نمازی ندهد دست

همراه تـــو تــــا نـاب ترین آب رسیدن

من در تو به شوق و تو در آفاق به حیرت

دیوانه بـــه سودای پـــری از تو كبوتر

خــرداد تــــو و آذر من بگـــذر و بگـذار

دیــر است اگـــر نـــه ورق بعدی تقویم