با جیک جیک مستانت خانه را پر ترانه کن

از این بازویم پر بزن بر این بازویم خانه کن

با نسیمت بهار را به سوی من روانه کن

موهای آشفته ام را با انگشتانت شانه کن

تا بگریزی به آغوشم ترسیدن را بهانه کن

هر گره از روح مرا بدل به یک جوانه کن

بیش از اینها بیش از اینها خود را با من یگانه کن

شوری در من برانگیزد و شعرم را عاشقانه کن