ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﺨﯿﺮ ﺍﯼ ﮔﻞ ﻧﺴﺮﯾﻦ

ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﻭ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ

ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻏﻤﮕﯿﻦ

ﺧﺰﺍﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﺪ، ﻫﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺁﮔﯿﻦ

ﺍﮔﺮ ﮔﻠﯽ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ

ﺗﻮ ﺩﺍﺩﯼ ﭘﻨﺎﻫﺶ

ﺷﮑﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﻬﺎﻟﮑﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ

ﺗﻮ ﺷﺴﺘﯽ ﮔﻨﺎﻫﺶ

ﺍﮔﺮ ﭼﻠﭽﻪ ﺍﯼ ﺯﺧﻤﯽ

ﺯﺟﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ

ﺗﻨﻬﺎ، ﺧﻮﻥ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ

ﺍﮔﺮ ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ ﺧﺴﺘﻪ

ﺯ ﺳﻨﮓ ﻓﺘﻨﻪ ﻭﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ و

ﺗﻨﻬﺎ،ﺩﺭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ

ﭼﻪ ﻫﺮﺍﺱ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮔﻞ ﻧﺴﺮﯾﻦ

ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﻫﺮ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ

ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﯿﻞ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﮔﻞ ﻧﺴﺮﯾﻦ

ﺗﻮ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ

ﺳﻮﺯﺩﻡ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻏﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻨﻮﺍ

ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺮ ﭼﺘﺮﺕ ﺍﯾﻤﻦ ﺍﺯ ﺑﻼ

ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺳﯿﺮ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎ

ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ

ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﻤﻦ ﺗﻮ

ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ

ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ

ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺧﺮﻭﺵ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺧﺸﻢ ﻃﻮﻓﺎﻥ

ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻢ ﺷﺪﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ

ﺑﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺁﺭﺩﺕ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ

ﯾﺎ ﺷﻮﺩ ﮐﺴﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ

ﮔﻞ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﮔﻞ ﭘﺮ ﭘﺮِ ﻧﮕﺎﺭﯼ

ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﯿﺮ ﻧﻔﺮﯾﻦ

ﻏﯿﺮ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺸﻨﯿﺪﻡ

ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ

ﺍﺯ پی ﺭﻫﺎﻧﺪﻧﺖ ﺩﺳﺘﯽ ﻧﺪﯾﻢ

ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ