وداع چون تو نگاری نه کار آسان است

نگر مفارقت جان ز تن چگونه بود

از وصل خود نفسی پیش از آن که دور شوم

مجال دیدن رویت نماند چشمم را

بگو که تا نشود کاروان روان امروز

هنوز سرو روانم ز چشم ناشده دور

بدان امید که بوسند نعل یکرانت

ز هر طرف که نظر می کنم برابر تو

نظر به جانب زلف تو می کنم او نیز

ز هم بریدن باران به تیغ ناکامی

تو می روی و همام از پی تو می نگرد