آن سرو مگر باز به بازار روان است

وان راکد قدم سست شداز پی نگران است

آهسته که بر ره دل صاحب نظران است

این است جمالی که سراسر همه آن است

خاکی که برو از قدم دوست نشان است

گرزان که تو را آرزوی دیدن جان است

زلفی که پریشانی احوال جهان است

گر خاطر پیر است و گر طبع جوان است