تا سرم خالی نگردد از خیال ما و من

تن که زحمت می دهد جان را نخواهم صحبتش

رونق حسن پری رویان نماند در جهان

چون بود خورشید را از جانب مشرق طلوع

جان مشتاق مرا سودای زلفت در سرست

ای زعکس حسن رویت زاب و گل پیدا شده

پادشاهی و منم درویش سر بر آستان

جرعه یی از جام خود در کام این ناکام ریز

گر چکد بر مرغ بریان قطره یی ز آب حیات

هر که از عشقت جوانی بازیابد چون همام