خوش آمدی همه لطفی و مردمی و کرم

منم که باز در ان روی خوب می نگرم

ز تشنگان به لب جوی و مفلسانه به درم

چو بافتم بنشستم به کام دل بخورم

وگرنه کی غم دوری گذاشتی اثرم

که از مشاهده امشب ز ذوق بی خبرم

چه التفات بود سوی شمع با قمرم

بگویمش که ازین روضه در نمی گذرم

مگر خیال تو آید به خواب در نظرم

حلاوتی که فراموش می کند شکرم