بس که جانها همه شد صرف تو جانان کسی

بر سر بنده ستمهای تو از حد بگذشت

چاک شد جیب من، ای هجر، ز دست ستمت

حال شبهای مرا بی خبری کی داند؟

گر جدا ماندم از آن ماه ملامت مکنید

هوسم هست که: دامان تو گیرم، لیکن

از فغانهای هلالی خبری نیست ترا