ای بخوبی از همه خوبان عالم خوب تر

آدمی، گر یوسف مصرست، مانند تو نیست

رنگت از می حالتی دارد، که از گل خوشترست

خوب تر شد روی گلگونت، بدور خط سبز

ملک جان، تسلیم سلطان خیالش شد، که هست

کاسه کاسه با سگانت می خورم خون جگر

تشنه لب بوسد هلالی خاک آن در، ز آنکه هست