خان ذیجاه فلک مرتبه عبدالرزاق

چرخ و انجم همه را بر درش از بخت بلند

شیر با صولتش آید به نظر گربهٔ زال

درگهش قبلهٔ ارباب حوائج شب و روز

دل و دستش که از آن بحر و ازین کان خجل است

هر که از بهر امیدیش به دامان زد دست

خانه ای ساخت ز گلزار ارم کز رفعت

چرخ بالد اگر از رفعت خود گو اینک

آب حیوان که خضر در ظلماتش می جست

جدولی بین و در آن صف زده سی فواره

در میان جدولی از آب خضر مالامال

از نسیم سحرش رایحهٔ روح شنو

بس که می بالد ازین طرفه بنا کاشان را

یافت چون زینت اتمام ز نظارگیان

پیر عقل از پی تاریخ به هاتف گفتا