نسیمی به دل می خورد روح پرور

نسیمی چو انفاس عیسی مقدس

نسیمی همه نفخهٔ مشک سارا

نسیمی در آن نگهت مهر پنهان

نسیمی از آن جیب جان دامن دل

چه باد است حیرانم این باد دلکش

نسیم بهار است گویا که خیزد

نسیمی است شب ها به گلشن غنوده

بر اندام او سوده ریحان و سنبل

غلط کردم از طرف بستان نیاید

نسیم ریاض جنان است گویی

نسیم بهشت است و دارد نشان ها

که از روی غلمان گشوده است برقع

ز گیسوی حوران و زلفین غلمان

خطا گفتم از باغ جنت نیاید

نسیمی است از باغ الطاف صاحب

چراغ دل روشن اهل معنی

محیط فضایل که دریای فکرش

سپهر معالی که بر اوج قدرش

مدار مناقب جهان مکارم

مراد افاضل ملاذ اماثل

جوادی که در کف جودش ز خواری

کریمی که بر درگهش ز اهل حاجت

زهی پیش یاجوج شهوت کشیده

از آن در حریم طواف تو پوید

شب و روز گردند آبای علوی

که شاید پدید آید اما نیاید

به معنای مشکل سرانگشت فکرت

به گفتار ناراست تیغ زبانت

صور جملهٔ کاینات و تو معنی

جهان با نهیب تو دریا و طوفان

کلام تو با راح و ریحان مقابل

فنون هنر فکرتت را مسلم

ز کلک بنان تو هر لحظه گردد

که صورتگر چین ندیده است هرگز

لالی منظوم نظم تو هر یک

که در وادی عشق گمگشتگان را

گلی می دمد هر دم از باغ طبعت

بری می رسد هر دم از شاخ فکرت

وفا پیشه یارا خداوندگارا

ز رحمت یکی جانب من نظر کن

تنم ز اه و جان ز اشک شد در فراقت

تو در غربت ای مهر تابان و بی تو

کنون بی تو دارم سیه روزگاری

به دل کامها پیش ازین بود و زانها

کنونم مرادی جز این نیست در دل

که امروز تا از می زندگانی

چو مینا به بزم تو آیم دمادم

بیا خود علی رغم چرخ جفا جو

به گردون بی مهر مگذار کارم

ز غربت به سوی وطن شو روانه

خوش آن بزم کانجا نشینیم با هم

تو بر صدر محفل برازنده مولا

تو محفل فروز از ضمیر منیرت

بخوانیم با هم غزل های رنگین

بسوزیم داغی به دل آسمان را

مرا دسترس نیست باری خوش آن کس

در این کار کوشم به جان لیک چتوان

هنر پرورا زین اقاویل باطل

نه مقصود من بود مدحت نگاری

تو را نیست حاجت به مداحی آری

ولی بود ازین نظم قصدم که دلها

نگویند عاجز ز نظم است هاتف

نیم عاجز از نظم اشعار رنگین

عروسان ابکار در پرده دارم

ولیکن چه لازم که دختر دهد کس

نباشد چو داماد شایسته آن به

در ایجاز کوشم که نزدیک دانا

الا تا قمر فربه و لاغر آید

محب تو نزد تو بادا و فربه

تو را جاودان عمر و جاویدان عزت