ای دلِ درمانده به حبس وطن

ما و منِ توست حُجُب در میان

ورنی در قطعِ طریقِ کمال

دعویِ اخلاص و محبت مکن

یا برو و پس روی او مکن

یا به مقاماتِ محبت در آی

در رهِ اخلاص مبین کفر و دین

بوشِ عطا می کنی ای اصلِ بخل

شخص ز همسایگی ات در عذاب

با که توان گفت که من سال و ماه

مغز تهی کردم و رمز آشکار

آری اگر چند صدف شد تهی

قصّه چه گویم که به جان آمده ست