گر گذر کردی بتِ ما بر دیارِ سومنات

هیچ اگر کشف الغطایی کردی از اطرافِ سر

از کمالِ نفسِ انسان حاصل ست این اقتباس

چشم را گویی از اینجا لازم آمد انعکاس

در سوادِ زلفِ یار ما طلب کن آبِ خضر

خوش بود می بر کنارِ چشمه ی خضرِ لبش

در خراباتِ مصافات آی تا بنمایمت

چشمه ی خضر ای پسر با توست و تو در جست و جوی

جاودانی زنده گشتی شاه اسکندر چو خضر

بشنو از اربابِ تاویل این همه تشبیه چیست

آری آری مقتدایِ عارفان قایم بود

گر تولّا می توانی کرد اینک مقتدا

چون نزاری والهی مستی بباید لامحال

خاصه چون سیمرغِ جانش از نشیمن گاهِ قدس