ای آرزویِ چشمم روی تو باز دیدن

تلخ است زندگانی بی یادِ عیشِ شیرین

بختِ ستیزه کارم تن می دهد به خواری

دشمن به طعنه گوید کز دوست می شکیبد

کوته نظر ندارد بر باطنم وقوفی

آن را که از رقیبش خالی دمی ندیدم

آیا بود که چشمم بر منظرِ دل افتد

نه دل بنه نزاری بر جان که در چنین غم