نبود فایده هر چند من حذر کردم

بلی ضرورتِ تکلیف بود اگر کردم

به خونِ دل ز رهِ دیده خاک تر کردم

به یک دو هفته که از خدمتت سفر کردم

گمان مبر که مگر با تو دل دگر کردم

نظر به رویِ تو کردم اگر نظر کردم

سمندِ توسنِ شوق ترا چو بر کردم

چو تیغ سینه به پیش بلا سپر کردم

که من به سعیِ ملامت بسی بتر کردم

که نامِ عقل به دیوانگی سمر کردم