نمی شود به حیل با تو در کمر دستم

نه زر که در قدمت ریزم و نه بازویِ آن

به فقرِ من منگر یک نظر به حالم کن

به افتخار نهد سر زمانه بر پایم

کتابِ حسن تو وقتی نوشتمی بخطی

کنون ز شیوۀ خطّ تو شرم می دارم

به دامنت نزنم دست از آن که آلوده ست

طمع نمی برم از وصل و چشم می دارم

حذر ز نالۀ زارِ نزاری و مپسند

مهل که غرق شوم بس که بر لب آمد آب