ماه نو بنمود رخسار از نقاب

آتش سی روزه را بنشان به آب

آتشین آبی که در جام بلور

جوهری پاکیزه اما بی عَرَض

آفتابش گفتم و می دان که هست

عکس می در چشم ما بودی چنانک

لاجرم امروز در خم می جهم

در خرابی می روم زیرا که هست

روز و شب مست و خرابم چون کنم

عالمی می گفت در ماه صیام

گفتم او گو خلق را از ره مبر