تا به ملامت حسود بیش نکردی خطاب

شب پره و احتمال در نظر آفتاب

چیست که افتاد باز در همه خلق اضطراب

ساقی عیسی نفس بر کف من نه شراب

بی هده در خون ما چند نماید شتاب

گو قصب خویشتن دور بر از ماهتاب

جهل مرکب تو را می فکند در عذاب

رو به فضولی مکن خانه ی بختت خراب

جان بدهی عاقبت سر نبری زین طناب

تشنه بسی شد فرو در طلب این سراب

نزد تو باشد خطا زان که ندانی صواب

دولت کشف الغطا گر تو نیابی میاب

بر تو وبال است نان بر تو حرام است آب

آتش غیرت مدم جان نزاری متاب

یوسف بنشسته پیش چشم زلیخا و خواب