چند خواهم سوخت آه از دردِ دل

هر چه کردم قصد آه از دستِ دوست

حالتی دارم که نتوان گفت باز

سینه ای هم چون تنور از سوزِ عشق

در وجودم می فتد برقِ فراق

گر فرو گریم همه اجزایِ خاک

هم مگر صاحب نظر یا بد خبر

چون منی داند که من چونم ز هول

بر نزاری گر بنالد عیب نیست

گویم ای دردِ مرا درمان ز تو