عشق آمد و برفت قرار و ثباتِ دل

وه وه که چون به دستِ تسلّط فرو گرفت

از اشک ریزِ دیده چه گویم مجال نیست

نقصانِ کارِ دل همه از عشقِ قاتل است

بر عقلِ کینه ور چو معوَّل چو بر دمد

می سوزد از مجاهده و می گدازدش

خوش باش در وفایِ محبّت نزاریا