پیر خرابات به من گفت دوش

گر سر ما داری و پروای ما

سوخته باید که بود مرد کار

ساکن و تن دار و گران بار باش

مرد برانداخته دنیا و دین

هیچ ندانند و همه مدعی

پس رو رندان خرابات باش

شیوه چالاک مجانین خوش است

ترک زبان آوری و قصه گیر

هیچ نیی خواجه نزاری برو