مشتری و زهره در عین قران بوده ست دوش

طالع سعد از از وبال آمد برون گویی که باز

عارض خوبش که همچون صبح روشن آفتاب

بی غبار ابر تاریکِ رقیب تیره روی

از لب جام لبالب قوّتِ دل تا به روز

عاشق و معشوق مست و کرده در آغوش دست

از عرق چینش نسیمی با صبا همراه شد

غنچه دلتنگ از رشک صبا زد قرطه چاک

خضر چون بودست بر سر چشمه ء آب حیات