بیار ای بادِ جان پرور نسیمی از عرق چینش

شبی در شو به خرگاهش برافکن برقع از ماهش

ببین پیراهنِ نسرین تَرازِ طرّۀ مشکین

به خوابش هم نمی بینم که دارم آتشین بستر

مرا آن بخت کی باشد که چون بادِ صبا هر شب

به یک ره بر شکست از ما و شرطِ عهد بر هم زد

نصیحت کردم این دل را که ای دل تَرکِ تُرکان گیر

ولیکن اختیاری نیست فرهادِ سبک دل را

نزاری بر ندارد چشم از روی نکورویان