مرغِ دلم که زلفِ تو باشد نشیمنش

هرگز وی التفات به زندانِ تن کند

خورشید اگر ز گوشۀ برقع کند نگاه

ور بت پرست رویِ تو بیند به اعتقاد

روح الامین اگر تنِ او بیند از خیال

وصلت که دید چون به خیالت نمی رسد

صیدِ کندِ زلفِ تو شد هر کجا دلی ست

گر ماه در کمندِ تو باشد غریب نیست

رویت ز بیمِ فتنه که غوغا شود مگر

اشکم ز شوقِ حلقۀ گوشت برون جهد

عکسِ خیالِ تست جگر گوشۀ دلم

نقشِ توام ز دیدۀ ظاهر نمی رود

گلشن کند چو می به نزاری رسد ز شوق