ای در نقاب حسن نهان کرده آفتاب

آتش فکنده در جگر لاله عارضت

باد صبا ز بوی عرقچین نازکت

لاله ز غیرت رخ گل گون تو به داغ

گر بگذرد ز بغلتاق تو نسیم

عیبت همین که دیر به ما می رسی و زود

آرام نیست بی تو دل بی قرار ما

مشتاق را شکیب نباشد ز روی دوست

بی وجه بود خطّ تو بر وجه خون من

غوغای غمزه ی تو ز مغزم ببرد هوش

رنگ لب تو دارد برگ نشاط تو