درونِ سینه یی دارم پر آتش

به هم اضداد را چون ممتزج کرد

عجب خاصیّتی دارد از اوّل

به آخر می کند اضداد را جمع

به وجهِ می گرو کن هر چه داری

همه جز دوست کّلِ آفرینش

من و یک هم نفس کوهست و من نه

هوایِ حرص و آز الحمدلله