ز گردِ چشمۀ حیوان برآمده ست نباتش

هلاکِ مطلقِ خود را کسی حیات نگوید

هزار تشنه بر آن چشمۀ حیات فرو شد

چه جهد کردم و هم از قضایِ عشق نجستم

کسی که دامنِ طاعات می کشید ز شبنم

خیالِ رویِ تو جانا بتِ من است بتِ من

ز بت پرستیِ من در رسومِ شرع چه نقصان

اگر تو خط بنمایی به خونِ خلق بدارند

بیا بده ز لبت کامِ من به رغمِ عدو را

به کامِ خویش ببینم رقیبِ سوختنی را

ز دستِ او نفسی برنیامده ست ز من خوش

بهشت رویا امشب اجازتم ده و فردا

به نقدِ وقت زمانی به حالِ ما نگران شو