زمانه بر سر ما گو به خون بگردان آس

در سرای فرو بند بر عوام الناس

سیاه روی شد از هم نشینی انقاس

نسیم باد صبا کی شود مسیح انفاس

که بوی مشک نیاید ز خانهٔ کنّاس

که بحر عشق فرو برد ازین بسی اجناس

به عاقبت چه برند از جهان دو گز کرباس