آثار فیض حق متجلّی شود ز طور

از قامت تو طوبی و از طلعت تو حور

سقف دماغ پر کند از دودهٔ بخور

گردد سواد سینهٔ مخمور غرق نور

اینجا ادا کنم چو سرایندهٔ زبور

دیوانه می شوم ز محال دل صبور

نزدیک شد کز اسلام افتم به کفر دور

فسق و فساد و فحش و فسون و فن و فجور

کافتاده اند و بوده چو من در چنین فتور

کو در دمید قصّهٔ من در جهان چو صور

بر بوی آنک خیر بود آخر الامور

نه راغب حواری و نه طالب قصور

از هر که دل فریفته گردد بدین غرور

تأویل آن زمن بشنو غیبت و حضور