بدین عذرم که خواهد داشت معذور

وگر بی من بود نورٌ علی نور

در آن نور تجلّی بی کُهِ طور

کلیم الله به رای خویش مغرور

که آوردش برون زان وادیِ دور

خَضِر بود و ازو هم ماند مهجور

مطیع امر باید بود و مأمور

گر از فطرت نیاورده ست مفطور

چو مردان در خرابی باش معمور

اگر آسوده باشی به که رنجور