آخر مرا به جایِ تو باشد کسی دگر

مشنو که حقِّ صحبتِ شب هایِ تا به روز

تهمت مبر که عشقِ تو از سر شود برون

در انتظارِ بادِ صبایم که گفت دوش

هرک آوَرَد به من ز عرق چین او نسیم

دستم گرفته ای و قسم یاد کرده ای

با ما چو روزگار نکردی وفا نیست

تا خود تو را که گفت علی رغمِ ما که باز

محکم نصیحتی ست که در گوش کرده ای