وجودِ آدمی موجود کی بودی در این مأوا

برون کردندش از انهار خلد و سایة طوبا

هنوز آن صورت دعوی نمی گنجد در این معنا

چنین رفت است از مبدا مدار حکمت اولا

به استغفار نادانی به جنت باز شد مولا

اصم چون بشنود اسرار و چون بیند به حق اعما

خضر را چشمه ای داد و کلیم الله را افعا

دمِ نامحرمان در ما نگیرد چون دمِ عیسا

به حکم ظاهر و باطن قسیم فطرت اولا

شریعت جادة دنیا قیامت مبدا عقبا

شنید من علیها فان همه مولی هوالاعلی