فراقِ یارِ سفر کرده گر چنین باشد

سری به عجز نهادم به پیشِ صبر امروز

به طعنه دوش به دل گفتم ای که می دیدم

به هم برآمد و با من به طیره گفت خموش

ز دل برآمد و جان هم به دوست خواهم داد