مرا محبّتِ تو در میانِ جان باشد

گر اتّصال نباشد به جسم چتوان کرد

تمام عشقِ تو باری مرا ز من بستد

تویی نهانِ من و آشکارِ من چه غم است

نظر چه گونه ز روی تو برتوانم داشت

نفس چه گونه زند با کسی دگر هرگز

نسیمِ پیرهنِ یوسف ار چه در معجز

ولی خواصِ عرق چینِ نازکِ تو نداشت

گر التفات کنی یک نظر تمام بود

زهی سعادت و دولت اگر نزاری را

ز آبِ دیده کند بر درِ تو فرّاشی