چشم بر راهم که جانان کی رسد

نافۀ آهویِ چین کی آورند

هر دمم از عشق صفرا می کند

این معمّا را به می باید گشاد

یا رب این باد از گلِ ستان کی وزد

کی به ما آید نسیمِ زنده رود

از عراق آید نمی دانم نسیم

از ختن یا از ختا یا از تتار

گرچه دوراندیشم و باریک بین

کی بشارت نامۀ روز آورند

او که گفت آنم که فریادت رسم

غبغب و زلفی عجب دیدم به خواب

هان نزاری هم چنان می گوی باز