جان و جهان و هر چه دگر از برای اوست

انفاسِ روح در دمِ معجز نمایِ اوست

حلقی که قیدِ طره مشکل گشایِ اوست

پروازِ شوق بر سرِ بامِ سرایِ اوست

بیمار را طبیبِ شفا احتمایِ اوست

در هر سری که نه همه محضِ هوایِ اوست

خرّم وجودِ آن که به دل آشنایِ اوست

از خانه کرد بر در و بنشست جای اوست

مقصودِ ما به دین و به دنیا رضایِ اوست

ما را چه اختیار بود رای رایِ اوست