بنشست به جایِ جان و دل دوست

از دوست حیات من از آن بوست

گوباش اگر به طبع بدخوست

چون لایقِ طبعِ ماست نیکوست

از آبِ دو چشمِ من روان جوست

تا خشک شود بر استخوان پوست

کز کثرتِ گریه آبِ آموست

از قدِّ بلندِ قامتِ اوست

ترک است ولیک با دو هندوست

اندیشهء من ز چشمِ جادوست

فریاد از آن دو چشمِ آهوست

مسکین همه ساله در تکاپوست

تیرِ مژه و کمانِ ابروست