من پیش از این که داشتمی پای دل ز دست

تا دل به دست بود ز دستم نرفت کار

برخاست از سر همه اکوان کفرو دین

نازک دلان بمانده در تیه حیرت اند

همّت بلند بایدو بازوی دل قوی

در پشت امتحان دل آور نیامده است

چندان که مرد مولع جانست در بلاست

از دل چه لاف میزنم آخر کدام دل

از دوست قانعم که نسیمی رسد به من

ای باد از زبان نزاری بگو به دوست