نظر گاهش رخ معشوقه ی ماست

در این ره مرد عاشق بی سر و پاست

چو اصل عشق ورزیدن تبراست

چو بی خود شد حجاب از راه برخاست

غلط کردم نهانش آشکاراست

ز بهر سر بریدن بر سر پاست

اگر چون یونس اندر قعر دریاست

نشسته چون خضر بر فرش خضراست

که این ماتم تماشا در تماشاست

به معنی منزلش بر چرخ اعلاست

کمالش از ثرا تا بر ثریاست

وگر سودای عشقت نیست سوداست

کو گوهر در میان سنگ خاراست

زبان در کش که زین پس بیم غوغاست