اطلبوا العلم ولو بالصّین است

همه در یک دلِ روشن بین است

مطلعِ صبحِ قیامت این است

فارغ از عیب گر و تحسین است

متأهل نشود عِنّین است

ترکِ می کآن سخنِ رنگین است

هر اشارت که به حورالعین است

نقطه یی بر ورقِ نسرین است

عقل را ظلمت و ما را دین است

حبسِ خَم در خَمِ غسطنطین است

نبرد گرچه رهش تعیین است

حلقه در گوشِ درش مشکین است

گر خطایی رود اندر چین است

تن وطن گاهِ دلِ مسکین است

آن چه در ضمنِ سخن تضمین است

با نزاری همه را این کین است

گرچه صاحب قدمی پیشین است