از باصره و سامعه و نطق برون است

آن را نتوان دید و نه دانست که چون است

گر جانست همه آتش و گر دل همه خون است

عاشق به کف قدرت معشوق زبون است

سرّیست که چون حکم قضا کن فیکون است

هر لحظه دوا کم بود و درد فزون است

بی درد که دردت به دوا راه نمون است

در خلقت ازیرا حَرَکت ضدّ سکون است