ولی چو دل به خطا می رود چه درمان است

ازو دریغ ندارم که خوشتر از جان است

که خاطر از پی ترکان مست چشمان است

هنوز تا نفس آخرین بر آن سان است

عجب نباشد اگر خاطرم پریشان است

ترا که بر لب جویی نشسته آسان است

رخش هنوز به خوبی ،هزار چندان است

هزار چین اش در زیر زلف پنهان است

حسد دمار بر آرد از او غرض آن است

اگر تو شرح دهی ورنه می توان دانست