مکشیدش که نیاید مدهیدش که نخواست

جز به مخمور و به این قاعده تکلیف رواست

برو از زنده دلان پرس که جان را چه بهاست

چشمه ی نیّر خورشید که در عین ضیاست

مونس و هم دم آن نیز که از دوست جداست

روح بخشی که نسیمش حسدِ بادِ صباست

مدعی از پی ما عیب کنان بهر چه راست

مذهب مدعیان زرق و نفاق است و ریاست

راه و روی و روش ما به درِ اهلِ صفاست

از نزاری بشنو تا به تو برگوید راست