یارب آن را که ز ما نیست خبر هیچ غم است

صحتش باد خدایا که دریغ است به رنج

محرمی نیست که از من ببرد مکتوبی

قصه ی درد جدایی به که گویم کو یار

هر که در حال چنین واقعه مسکینی را

هم مگر سوخته داند که ز افسرده دلان

عالمی از سخن عشق در آسایش و ذوق

عشق فرهاد ستم دیده درعالم انداخت

گر بهشت است در ایام جدایی خوش نیست

ای نزاری طمع از وصل مبر واثق باش