به جان او که گرم دسترس به جان بودی

بگفتمی که بها چیست خاک پایش را

به بندگی قدش سرو معترف گشتی

به خواب نیز نمی بینمش چه جای وصال

اگر دلم نشدی پایبند طره او

به رخ چو مهر فلک بی نظیر آفاق است

درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور

ز پرده ناله حافظ برون کی افتادی