که حال ما نه چنین بودی ار چنان بودی

گرم به هر سر مویی هزار جان بودی

گرش نشان امان از بد زمان بودی

سریر عزتم آن خاک آستان بودی

که بر دو دیده ما حکم او روان بودی

چو نقطه حافظ سرگشته در میان بودی