خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم

زاد راه حرم وصل نداریم مگر

اشک آلوده ما گر چه روان است ولی

لذت داغ غمت بر دل ما باد حرام

نقطه خال تو بر لوح بصر نتوان زد

عشوه ای از لب شیرین تو دل خواست به جان

تا بود نسخه عطری دل سودازده را

چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد

بر در مدرسه تا چند نشینی حافظ