که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش

چه هاست در سر این قطره محال اندیش

که موج می زندش آب نوش بر سر نیش

گرم به تجربه دستی نهند بر دل ریش

چرا که شرم همی آیدم ز حاصل خویش

نزاع بر سر دنیی دون مکن درویش

خزانه ای به کف آور ز گنج قارون بیش